Co oznacza słowo kumach: pochodzenie i nowoczesność tkaniny

W niektórych dziełach literackich, a także w muzeach, można znaleźć tkaninę kumach. Jasna, malowana tkanina była używana nie tylko do szycia ubrań, ale także do tapicerki, obrusów, a nawet flag. Nasuwa się słuszne pytanie: kumach - co to jest i skąd się wziął w kraju.

Co to jest czerwony kaliko?

Czym jest kumach? Kumach był znany już w XVIII wieku i był szeroko używany przez ludzi. Jest to bawełniana tkanina w kolorze szkarłatnym lub karmazynowym, na której czasami haftowano. Czasami był to niebieski materiał. Materiał ten był głównie używany do szycia sarafanów lub męskich koszul.

Znaczenie i pochodzenie słowa

Czym jest kumach po rosyjsku i skąd się wzięło to słowo? Pojęcie „kumach” weszło do rosyjskiej mowy z języka arabskiego – kumas, akcent pada na literę „a”. W wielu słownikach można znaleźć znaczenie tego słowa, ale wszystkie sprowadzają się do jednego pojęcia – „tkanina bawełniana”. Również za pomocą słowników można odpowiedzieć na pytanie „jak to będzie napisane – kumach czy kumach”. Jedyną poprawną pisownią jest bez znaku miękkiego. W niektórych tekstach autorzy skracają słowo „kumach” i zastępują je „k”.

Historia materiału

Kumach - co to jest i kiedy zaczęto go używać? Kumach jest również znany jako calico calico. Calico to lekka bawełniana tkanina, z której szyto sukienki, bieliznę i niektóre artykuły dziecięce.

Chintz po raz pierwszy wyprodukowano w Indiach. W XVIII wieku tkanina ta stała się znana w całej Europie, w tym w Rosji. Materiał był drogi, ponieważ wzór był wykonywany ręcznie. W Rosji chintz był bardzo popularnym materiałem, a wzory na nim wykonywano nie tylko w formie geometrycznych figur monosylabowych, ale także w formie jasnych kompozycji kwiatowych, całych krajobrazów i ilustracji do bajek.

Uproszczenie procesu produkcyjnego sprawiło, że kaliko stało się dostępne dla niemal wszystkich grup ludności. Tkanina ta zaczęła być wykorzystywana nie tylko do produkcji odzieży, ale także mebli.

Jedną z najpopularniejszych tkanin chintz był kumach. Począwszy od XVIII-XIX wieku, tkanina ta była uwielbiana przez ludzi. Najsłynniejszy jest czerwony kumach ze wzorem. Kumach był szeroko znany ze swojej skomplikowanej i starożytnej metody wytwarzania. Wszystkie wzory były wykonywane przy użyciu specjalnego barwnika - korzenia marzanny. Wzór był wykonywany przez trawienie. Farba nałożona na płótno zmieniała swój kolor (niszcząc tło), a następnie pozostawała tam, tworząc ornament.

Już w XIX wieku farba chemiczna zastąpiła farbę naturalną do wzoru. Dzięki temu wzór na czerwonym kaliko stał się jaśniejszy i stało się możliwe uczynienie go bardziej interesującym. Jednocześnie czerwony kaliko pozostał tym samym wysokiej jakości i szeroko stosowanym materiałem. To właśnie rosyjski czerwony kaliko był jedną z najsłynniejszych tkanin.

W 1846 roku powstało przedsiębiorstwo, które stało się liderem w produkcji czerwonego perkalu. Jego założycielami byli kupcy z Baranowa. Wytwarzali wysokiej jakości czerwony perkal, ich materiały były znane ze swojej jasności i nasycenia kolorów. Wśród nich były następujące kolory: żółty, karmazynowy, jasnoniebieski. Dla kontrastu do głównych kolorów dodawano czerń lub biel. Wzór był wykonany w taki sposób, że wydawało się, że na tkaninie jest cień wzoru, co tworzyło ciekawy efekt.

Najczęstszą ozdobą takich sukienek było:

• Kwiaty (len, mak, kwiat chabra).
• Liście, winorośle, grona jagód.
• Owoce.
• Gwiazdy.

Często można było spotkać strój z wzorem „pawiego pióra”, który do rosyjskiego stroju przybył z Persji.

Dla niektórych słowo „kumach” przywołuje skojarzenia z czerwoną flagą. Podczas rewolucji i przez cały okres radziecki, z tej tkaniny wykonywano sztandary i transparenty. Dlatego ognista tkanina może być kojarzona z rewolucyjnymi i radzieckimi tematami.

Nowoczesne zastosowanie

Obecnie produkcja tkaniny kaliko jest znacznie prostsza niż dawniej. „Przepis” na wykonanie tkaniny polega na użyciu półproduktu zwanego „kaliko”. Materiał z kolei uzyskuje się z grubych bawełnianych nici. Przędza wychodzi w kolorze szarawym, ponieważ nie przechodzi przez etap wybielania. Oprócz różnych rodzajów kaliko, z kaliko - substytutu skóry na bazie tkaniny - wytwarza się dermantynę.
Tkaninę wykonuje się w następujący sposób:

• Zbiór włókien bawełnianych.
• Dalsze oczyszczanie włókien z nadmiaru zanieczyszczeń i nasion oraz ponowne sortowanie.
• Następnie włókna są tkane w nici.
• Nici przechodzą etap obróbki maszynowej.

Na koniec nici są barwione na różne kolory. Barwniki chemiczne nadają tkaninie jaskrawość.

Splot materiału kaliko jest prosty. W efekcie otrzymujemy tkaninę dwustronną, której strona przednia ukazuje się dopiero po nałożeniu wzorów. Zanim kaliko stanie się kaliko, jest ono poddawane obróbce i farbowaniu przez dość długi czas. Ale nawet po tych zabiegach można sprawdzić naturalność tkaniny. Prawdziwa bawełna wydziela zapach spalonego papieru podczas palenia i tworzy popiół. Aby to sprawdzić, wystarczy podpalić zaledwie 1 nitkę.

Kumach, jako tkanina, nie jest już używany i pozostaje jedynie wspomnieniem przeszłości. W muzeach i na wystawach można zobaczyć stare stroje wykonane z tego materiału. Samo słowo „kumach” jest częściej używane jako synonim „ognistego” lub „szkarłatnego”. Staromodne stroje są używane tylko do przedstawień teatralnych lub rekonstrukcji historycznych, gdy konieczne jest niemal dokładne odtworzenie obrazu.

Sam chintz jest szeroko stosowany w szyciu ubrań. Jest to dość mocny i bezpieczny materiał, dlatego nadaje się nawet do szycia ubrań dziecięcych. Ubrania chintz wygodnie nosi się latem, materiał jest cienki i „oddychający”. Tkanina jest łatwa w pielęgnacji, nie trzeba kupować żadnych specjalnych detergentów do prania. Kolor pozostaje nasycony przez długi czas i nie blaknie. Ponadto cena chintz jest niska i można go używać wszędzie.

Nie tylko letnie stroje są szyte z kaliko. Niektóre rzemieślniczki robią zabawki i dekoracje z materiału kaliko. Oryginalne pluszowe króliki i misie, sowy, koty są wykonane z lekkiej i jasnej tkaniny.

Chintz jest również używany do wyrobu wyposażenia domu. Dzięki różnorodności odcieni i wzorów można uzyskać ciekawe poduszki na sofę lub fotel, obrusy, a nawet zasłony. Tkanina jest używana do wyrobu lekkich koszul męskich i damskich, letnich garniturów dziecięcych i pieluch.

Przed użyciem perkalu należy pamiętać, że materiał ten ma również pewne wady.

• Przy częstym noszeniu naturalne włókna mają tendencję do zużycia. W takim przypadku normalny wygląd utrzymuje się nie dłużej niż 1-2 sezony.
• Jeśli tkanina została zafarbowana barwnikiem niskiej jakości, z pewnością wyblaknie po praniu. Można to zauważyć, gdy przedmiot jest prany ręcznie po raz pierwszy, bez innych tkanin.
• Pod wpływem wysokich temperatur materiał ulega zniszczeniu. Ważne jest, aby o tym pamiętać podczas prasowania.
• Ubrania Chintz mają tendencję do kurczenia się i gięcia bardzo szybko. Dlatego takie ubrania należy prasować.

• Przed użyciem rzeczy lub tkaniny należy ją wyprać w zimnej wodzie. Ta procedura zmiękcza tkaninę i utrwala barwnik.
• Tego materiału nie można prać z rzeczami syntetycznymi - z tego powodu ulegnie zniszczeniu. Można go łączyć tylko z tkaninami bawełnianymi.
• Przed praniem należy obrócić ubranie na lewą stronę (temperatura nie wyższa niż 45-50 stopni).
• Unikaj stosowania środków czyszczących zawierających wybielacz, ponieważ może to spowodować natychmiastowe wyblaknięcie farby.
• Najłatwiej prasować bawełniane ubrania za pomocą pary lub najpierw spryskując je wodą. W ten sposób wszystkie zagniecenia zostaną lepiej wygładzone.
• Przed wysuszeniem wyprostuj przedmiot i powieś go na świeżym powietrzu, jeśli to możliwe. Susz tkaninę w cieniu.

Kiedyś nie było nikogo, kto nie wiedziałby, co oznacza kumach. Piękna tkanina z kolorowym wzorem była uważana za obiekt piękna, a teraz można ją zobaczyć w postaci wystawowych sukienek minionych stuleci.