Co to jest kaliko: opis

Pojawienie się technologii komputerowej, Internetu i nośników informacji na zawsze zmieniło ludzkość i jej stosunek do książek drukowanych: czyta się je coraz rzadziej. Minął czas i ludzie przekonali się, że żaden materiał elektroniczny nie daje takich samych wrażeń podczas czytania jak staromodna książka papierowa.

W związku z tym wzrosło zainteresowanie publikacjami drukowanymi. Aby pozostały piękne i nie rozpadały się, należy je oprawić. W tym celu wykorzystuje się wiele tkanin, ale najpopularniejszym i najbardziej dostępnym z nich jest kaliko. W tym artykule dowiesz się: czym jest kaliko, którego definicja często mylona jest z kolokwializmami.

Opis tkaniny

Pierwszą rzeczą, którą należy powiedzieć, jest „inne calico”. Niektórzy ludzie nie wiedzą, czym jest „inne calico”, którego znaczenie nie pochodzi dokładnie z oprawy książek. Pochodzenie frazy „zupełnie inne calico” powstało jako aprobata czegoś. „This is a different calico” to metaforyczne wyrażenie „wcale nie to, co kiedyś”.

Teraz warto przejść do fizycznego kaliko używanego do oprawy książek. Tworzenie książek i drukowanie rozpoczęło się w II wieku n.e. Już wtedy ludzie potrafili zszywać arkusze papirusu i okładać je materiałami skórzanymi. Działo się tak przez długi czas i przez ponad 15 wieków tworzenie książek było czynnością epizodyczną, ponieważ była to kosztowna przyjemność i wykonywano ją tylko na zamówienie.

Masowe introligatorstwo pojawiło się dopiero pod koniec XIX wieku, wraz z rozwojem druku książek i handlu książkami. Zaczęły pojawiać się warsztaty introligatorskie, pracujące przy użyciu specjalnych technologii i narzędzi.

Historia jego pochodzenia jest nadal tajemnicą. W tej chwili istnieje kilka wersji, skąd pochodzi materiał:

• Europejski;
• Indyjski.

Niektórzy naukowcy twierdzą, że prawda leży gdzieś pośrodku: perkal został wynaleziony w Azji i udoskonalony w Europie.

Kaliko jest rodzajem muślinu, czyli grubej bawełnianej tkaniny poddanej specjalnej obróbce.

Jak powstaje kaliko

Do produkcji tej tkaniny używa się nieobrobionego i niebielonego kaliko. Ogólnie rzecz biorąc, technologia obejmuje kilka etapów:

• Surowy kaliko jest poddawany działaniu barwników kwasowych, których kolor jest dopasowany do koloru podkładu, który zostanie nałożony w kolejnym etapie;
• Suszyć do całkowitego wyschnięcia i prasować;
• Nałożenie podkładu na odwrotną stronę, który składa się z glinki kaolinowej, kleju kazeinowego, skrobi i wody. Podkład nakłada się tak, aby ciężar warstwy nie przekraczał 20 g/m2;
• Przygotowanie i nakładanie podkładu na twarz. Różnica polega na tym, że do jego składu dodaje się 0,5-1% barwnika;
• Powierzchnię przednią pokrywa się podkładem za pomocą specjalnych urządzeń jeden raz lub dwa razy;
• Tkaninę ponownie wygładza się, a jeśli zachodzi taka potrzeba, można na niej wykonać wzory metodą tłoczenia.

Wymagania dotyczące produktu końcowego mogą się różnić, dlatego zazwyczaj produkuje się dwa rodzaje tkanin:

• Stosowany do produkcji pokryw i nakryć o gęstości 170 g/m2. Nazywany KP;
• Stosowana do wykonywania fałd o gęstości 135 g/m2. Tkanina ta ma matową powierzchnię dla lepszej przyczepności do materiałów klejących. Nazywa się KF.

Kolejną różnicą między nimi jest to, że sztywność pierwszego materiału jest kilkakrotnie większa od sztywności drugiego.

Rodzaje tkanin kaliko

Przemysł tekstylny nie stoi w miejscu. Nawet kaliko rozwija się i ulepsza. Dzisiaj powstały nowe rodzaje kaliko, różniące się rodzajem kaliko:

• Wersja standardowa, zwyczajna, stworzona na bazie materiałów „nowoczesnych”;
• Wyższej jakości, bielona tkanina wykonana z włókien najwyższej jakości.

Kaliko może różnić się także rodzajem procesów technologicznych stosowanych przy jego wytwarzaniu:

• Niektórzy konsumenci wolą widzieć strukturę tkaniny, jej włókna i nici. Aby wykonać taki materiał, na tylną stronę nakłada się materiał zmielony ze skrobi, a na przednią stronę przezroczysty materiał. W rezultacie faktura tkaniny, jej wygląd i kolor stają się dodatkową ozdobą okładki książki.
• Niektórzy lubią gładkie i równe oprawy. Aby to zrobić, na przezroczystą warstwę podkładu nakłada się roztwór nitrocelulozy. Po tym powłoka wygląda ładniej i zyskuje właściwości hydrofobowe. Wadą tej metody jest to, że książki przyklejają się do siebie, jeśli są na jednej ciasnej półce.
• Nowoczesne rozwiązania polegają na dodaniu lateksu do podkładu, aby nadać materiałowi piękny wygląd i jakość. Podkład nakłada się w zwykły sposób.
• Ostatnio zaczęto używać skaju. To ta sama tkanina na bazie kaliko, ale na jej odwrotną stronę nakłada się zwykły podkład, a na przednią - folię nitrocelulozową i pigmenty.

Trochę liryzmu. Książki i albumy w oprawie kaliko mają naprawdę magiczne właściwości. Kiedy weźmiesz taką książkę do ręki i przeczytasz kilka stron, chcesz przeczytać ją całą: od deski do deski. Tych odczuć i doświadczeń nie da się porównać z wersjami komputerowymi i e-bookami, ponieważ są to różne sfery aktywności. Książki rozwijają intelekt i sprawiają, że doświadczasz wielu emocji.

Gdzie stosuje się materiał kaliko?

Calico nadaje się nie tylko do oprawy drukarni i albumów. Jest wytrzymały, nie marszczy się i nie blaknie. Dlatego często jest używany do ochrony okien, a mianowicie do szycia zasłon, które można malować w dowolnych odcieniach i z dowolnymi wzorami. Materiał ten jest również używany do tworzenia pudełek i etui na prezenty.

Artyści rysują na nim wstępne szkice, a projektanci drukują i rysują na nim obrazy, aby ozdobić wnętrze pokoju. Wszystko to jest możliwe dzięki temu, że materiał jest tani i ma cały szereg odpowiednich właściwości.

Niektóre rodzaje kaliko są tkaninami bardziej technicznymi. Ogólnie rzecz biorąc, materiał ten można wykorzystać do następujących celów:

• Renowacja wyrobów papierniczych, malowideł;
• Wzmocnienie ścian geograficznych mapami, diagramami i tabelami;
• Oprawianie i renowacja książek;
• Produkcja pasków do teczek, pamiętników, notesów;
• Pudełka na pamiątki;
• Drukowanie i reprodukcje zdjęć;
• Wymiana płótna.

Składowanie

Ważne jest, aby zrozumieć, że przy użyciu dowolnego rodzaju materiału i w dowolnym celu, pomieszczenie musi być utrzymywane w optymalnej temperaturze i wilgotności. Robi się to, aby zapobiec pojawianiu się na materiale pleśni i grzybów, które uwielbiają bawełnianą tkaninę i osiadają tam, odkładając tam swoje zarodniki. Utrzymując temperaturę od 20 do 25 stopni, a także stale wietrząc pomieszczenie, możesz mieć pewność, że rzeczy wykonane z tego materiału i książki będą przechowywane przez bardzo długi czas i przyniosą wiele pozytywnych emocji więcej niż jednemu pokoleniu ludzi.

Zalety i wady kaliko

Tkanina, na której kładzie się nadzieje na zachowanie książek, musi mieć właściwości, które pozytywnie wyróżniają ją od innych materiałów pod względem gęstości i jakości. Tkanina musi mieć następujące cechy:

• Gęstość tkaniny;
• Brak pęknięć przy zginaniu;
• Łatwe i szybkie dostrzeganie skrętów po sklejeniu tkaniny;
• Zwiększona odporność na ścieranie, uzyskana poprzez zagruntowanie i nałożenie powłoki nitrocelulozowej;
• Zachowuje kolor po długotrwałym wystawieniu na działanie promieni ultrafioletowych słońca.

Obecnie technologia rozwinęła się tak bardzo, że możliwe jest wyprodukowanie tkaniny o takiej jakości, że będzie ona praktycznie wolna od wad. Słowo klucz to „prawie”. Calico również nie jest od nich wolne. Ma również kilka negatywnych cech:

• Powłoka skrobiowa nie toleruje wilgoci;
• Materiał szybko się starzeje w złych warunkach i bez opieki;
• Powłoka skrobiowa może się kruszyć;
• Tkanina perkalowa bardzo łatwo się brudzi;
• Przy klejeniu starych i nowych książek ulega całkowitemu zamoczeniu;
• Jest to sprzyjające miejsce do rozwoju pleśni i grzybów w warunkach dużej wilgotności;
• Jego wygląd nie wyróżnia się pięknem, ani wyrafinowaniem.

Zatem kaliko jest ważną i gęstą, ale dość wymagającą tkaniną, pierwotnie używaną do introligatorstwa i renowacji książek lub albumów. Obecnie zastosowania tego materiału rozszerzyły się i stał się on bardziej popularny. Pomimo wielu pozytywnych cech, ma również negatywne, które można wyeliminować dzięki starannej i właściwej pielęgnacji i przechowywaniu.